گلنوشته های دوستان ()

چرا من احساس خوشبختی نمی کنم ؟ من می دونم خوشبختی چیه . یعنی خوشی و کامیابی کامل و پایدار . اما کو ؟ تو این دنیا هیچ خوشی رو سراغ داری که تمومی نداشته باشه ؟! مگه نشنیدی می گن بعد هر خنده ، گریه ای هست ...

      صبر کن ببینم . ما شنیدیم بعد هر گریه ، خنده ای هست نه که ...

حالا هرچی ! ببین منو که می بینی تو زندگیم خیلی زحمت کشیدم . جون کندم خون دل خوردم حتی سعی کردم آدم درستی باشم. همیشه فکر می کردم یه قدم دیگه که بردارم دیگه می رسم به اون آرامش و خوشبختی که همه آرزوشو دارن . من همه چیز به دست آوردم . اما هیچ وقت راضی نبودم . هرچی هم داشته باشی بعد می بینی بهتر از اونم هست .تا بالاخره دیدم اینهایی که جمع کردم هیچ حالی بهم نمی دن . حالا دیگه بیشتر عمرم گذشته ولی چیزی ندارم که بهش دلخوش باشم ...

      ظاهراً انقدر آدم درستی نبودی که از دایره خودتو بیرون بکشی . تمام عمرت دور یه دایره می چرخیدی و هر وقت متوجه خودت می شدی می دیدی همون جایی هستی که قبلاً بارها بودی 1 ...

این حرفای فلسفی رو به من تحویل نده . اشتباه کارم کجا بود ؟

      هدف ! انتخاب هدف درست ... تو بین انتخاب هایی که داشتی راه ساده تر ، کوتاه تر ، به ظاهر لذت بخش تر ولی در باطن زود گذرتر و پست ترو انتخاب کردی . می تونستی خوشبخت باشی ولی برای آدم درست بودن به اندازه کافی سعی نکردی . به انجام واجبات دین اکتفا کردی ( و البته با کلی خط فاصله بینش ) و عمده نیروتو متوجه زندگی دنیات کردی . این بزرگترین اشتباهت بود. هدف بزرگ یا بهتره بگم خوشبختی واقعی همون طور که خودت گفتی تو این دنیای فانی به دست نمی یاد .

خوشبختی واقعی چیه ؟ اینو بهم بگو !

      خوشبختی واقعی رو وقتی به دست می یاری که لایق رضوان الهی باشی . متوجه منظورم می شی ؟ اگر انقدر تو زندگیت غافل نبودی خدا طعمشو بهت می چشوند.

از کجا باید می فهمیدم راهی که می رم به ناکجا آباد ختم می شه ؟

      موقع انتخاب مسیر باید نگاه می کردی ببینی اولاً کدوم یکی خوشی هاش با ارزش تره و دوماً چه جور خوشی با دوام تره انقدر که حتی با مردن ورفتن از این دنیا تموم نشه .

می گی رضوان الهی ... دلت خوشه ... مگه اینو به من وتو می دن ! همه چیزمو هم که از دست بدم باز اون چیزی نمیشه که می خوام . تازه من بدجوری به دنیای خودم دل بستم ...

    منظورم از رضوان بهشته . بهشت . چون خاصیت هایی که تو دنبالش بودی اونجا هست ... نبودن غم و ناخوشی ، خوشی های تموم نشدنی ، زیبایی و خوبی مطلق و رضایت خدا و خودت2... بهشت اینه ! همچین چیزی واقعا ارزش دل کندن از اونچه داری رو نداره ؟

این زنجیرهایی رو که به خودت بستی باز کن تا معنی واقعی زندگی رو بفهمی ...

کلمات کلیدی : آسیب شناسی روابط دختر و پسر
نویسنده: حسین(سه شنبه 86/8/29 :: ساعت 4:54 عصر)

گلنوشته های دوستان ()

 این روزا انگار دیگه حسّ غریبیه ...     تو همون حسّ غریبی که همیشه با منی !!!

    حالا خدا کنه همیشه باهامون باشه . البته لازم به ذکره که غریب به معنیه بعیده ...

    این حسّ غریب رو از دو جنبه می شه وارسی کرد؛ یکی خود حیا که یعنی شرم و ترک چیزی به خاطر ترس از سرزنش[1] و اون یکی که شریف تر و قشنگ تره یعنی عفت به معنی به وجود اومدن یه حالت روحانی- نفسانیه کنترل کننده شهوت[2] . هرچی با حیا ترباشیم نیروی عفت قویتر میشه امام علی(ع) می‏فرماید: "علی قدر الحیاء تکون العفة؛ عفت و پاکدامنی به اندازه شرم و حیای انسان است[3] ".

     حالا هرچی عفیف ترباشیم با ایمان تر، با تقوا تر، پاکدامن تر و چشم پاک تر خواهیم بود؛ در ضمن پیش خدا هم عزیزتر میشیم [4] .

     رسول اکرم(ص) حیاء را دو قسم کرده و فرموده اند: "حیاء بر دو قسم است حیاء عاقلانه و حیاء احمقانه. حیای عقلانی ناشی از علم و حیاء احمقانه ناشی از جهل است [5]". حیای احمقانه همون کمرویی و خجالت بی جاست که از ضعف روحی ناشی می شه . خود حیاء عاقلانه که امام صادق(ع) اون رو رأس مکارم اخلاق می دونن [6] هم، اگه از حد بگذره برای آدم مشکل درست می کنه چون ارتباطات اجتماعی اجتناب ناپذیره و هرکسی بالاخره مجبوره با دیگران حتی نامحرم ارتباط برقرار کنه .

     تو قرآن دختر حضرت شعیب به خاطر حیاءش ستوده شده [7] . اسلام به زن توصیه می کنه که ازاین صفت استفاده کنه و خودشو برای نگاه مرد در معرض نمایش نذاره تا قدر و احترامش بیشتر بشه

    به عنوان حسن ختام دلم نیومد ازاین مطلب بگذرم؛ ویل دورانت می‏گه: " به عقیده ویلیام جیمز ، حیا امر غریزی نیست، اکتسابی است، زنان دریافتند که دست و دل بازی مایه طعن‏ و تحقیر است و این امر را به دختران خود یاد دادند ... زنان بی شرم جز در موارد زودگذر برای ما مردان جذاب نیستند. خودداری از انبساط ، و امساک در بذل و بخشش‏ بهترین سلاح برای شکار مردان است، اگر اعضای نهانی انسان را در معرض‏ عام تشریح می‏کردند توجه ما به آن جلب می ‏شد ولی رغبت و قصد به ندرت‏ تحریک می‏گردید. مرد جوان به دنبال چشمان پر از حیا است و بدون آنکه بداند حس می‏کند که این خودداری ظریفانه از یک لطف و رقت عالی خبر می‏دهد ، حیا و در نتیجه عزیز بودن زن و معشوق واقع شدن او برای مرد پاداش های خود را پس‏ انداز می‏کند و در نتیجه نیرو و شجاعت مرد را بالا می‏ برد و او را به‏ اقدامات مهم وا میدارد و قوائی را که در زیر سطح آرام حیات ما ذخیره‏ شده است بیرون می‏ریزد.[8] "

منابع...

کلمات کلیدی : آسیب شناسی روابط دختر و پسر
نویسنده: حسین(یکشنبه 86/8/20 :: ساعت 7:13 عصر)

گلنوشته های دوستان ()

طرف براش مهمه که ناموسش خودشو بپوشونه و کسی مزاحمش نشه فقط که این نیست پای حرفای سیاسی که بیاد وسط همچون با شجاعت از کشورش در برابر دشمن دفاع می کنه که هرکی ندونه فکر می کنه الآنه که امریکایی ها از در بریزن تو ! بحث دین و مذهب که باشه دیگه بیا و ببین ؛ چون براش مهمه اطلاعات خوبی هم داره و برای اعتقاداتش سند و مدرک دقیق میاره خلاصه این بنده خدا از همه نظر غیرتیه !
          حالا غیرت که فقط مختص این چیزا نیست، غیرت یعنی تلاش برای دفاع از چیزای مهم که به مراقبت نیاز دارن خوب پس به خاطر مالو مقام و آبرو و همه چیزهایی که لازمه حفظشون کنیم باید غیرتی بشیم . هرکسی هم توانایی غیرتی بودن واقعی رو نداره، اول باید شجاع بود 1 و عزت نفس داشت . ولی به طور کلی این حس یا بهتره بگیم صفت ریشه در ذات آدم داره  اما ملتفت هستین که این صفت باید در موضع حق باشه تا پسندیده واقع بشه 2ا. مام علی می فرمایند :« ان الله یغار للمؤمن، فلیغر و من لا یغار فانه منکوس القلب؛ خداوند برای مؤمن غیرت می‌ورزد، پس باید مؤمن نیز غیرت بورزد، و هر کسی که غیرت نورزد، قلبش واژگون شده است. 3»
         سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
                                                              دلبر که در کف او مومست سنگ خارا
           اما یه نکته ی مهم : بعضی ها می گن غیرت همون حسادته ولی این دو صفت تفاوتهای اساسی دارن .مثلا منشا غیرت احساسات اجتماعیه ولی حسادت ریشه در خودخواهی داره . همین ملموس ترین نوع غیرت که غیرت جنسیه به خاطر این به وجود اومده که نسل بشر آلوده و مختلط نشه 4 که اگه می شد دیگه نه خانواده ای معنا داشت و نه اجتماع و نسل بشری5 ! حالا اینکه چرا خانوما این حسو ندارن – هرچند خانوما هم به حفظ نسل به خصوص حفظ شوهر خیلی علاقه دارن - چون هیچ مادری نیست که ندونه کدوم یکی بچه اونه6 !
          و در مورد مردهایی که نسبت به همسرشون غیرت ندارن باید بگیم اگر به امور فطری بی توجهی بشه بی تاثیر می شن و هرچه قدر که آدم از خوبیها فاصله بگیره شهوات و خواسته های نفسانیش بهش بیشتر مسلط می شه . ولی اگر به تمایل فطریشون بها بدن نه تنها در مورد ناموس خودشون غیرت دارن بلکه هرگز به ناموس دیگران تجاوز نمی کنن . به تعبیر امام علی‌ علیه السلام،«ما زنی غیور قط ؛ انسان غیرتمند هرگز زنا نمی کند7 .» کسی که به حفظ ناموسش حساس باشه هم هرگز این کارو نمی کنه چون میدونه « من زنی زنی به و لو فی عقب عقبه؛ هر کس زنا کند با او زنا خواهد شد اگر چه در نسل های بعد از او باشد8 .»
          البته زیادی و بی جا غیرتی شدن هم به سوء ظن و این چیزا می کشه (حالا کوتاه بیا داداش من!!! ) امام علی به پسرشون امام حسن در این مورد این طور توصیه می کنن :« ایاک و التغایر فی غیر موضع غیره، فان ذلک یدعوا الصحیحه الی السقم و البریئه الی الریب؛از غیرت نابجا بپرهیز که این کار درستکار را به نادرستی و پاکدامن را به بدگمانی می کشاند. 9»

منابع...

کلمات کلیدی : آسیب شناسی روابط دختر و پسر
نویسنده: حسین(یکشنبه 86/8/13 :: ساعت 1:47 صبح)

گلنوشته های دوستان ()

     راستی هیچ وقت به این فکر کردین که ما چی می خوریم ؟! از کجا میاریم میخوریم و اینی که می خوریم چه تاثیری روی روحمون می ذاره ؟ معمولاً خیلی مهمه که چه تاثیری رو جسممون می ذاره ولی آیا اثر روحی روانیش هم همون اندازه اهمیت داره ؟!

اگر یه بررسی رو خودمون داشته باشیم می فهمیم چون آدم موجودی دارای دو بعد روحی و جسمیه و از اونجایی که هر دوتای این دو بعد درحال رشد و تکاملن پس می شه گفت همون طور که تکامل یا عقب موندگی روحی روی جسم تاثیر می ذاره و همون طور که اگه کم بخوریم یا بد بخوریم روحمون آزرده می شه اگر غذای حلال هم نخوریم بازهم روحمون دلخور می شه !

 "از آن چه خدا روزی تان کرده، حلال بخورید و از خدایی که بدو ایمان دارید بترسید".1

در این مورد باز هم خدا توصیه هایی به ما داره ؛ به این ترتیب که مال اگر غصبی و دزدی نباشه و از راه کلاه ‌برداری و کم‌کاری و کم فروشی به دست نیومده باشه، حلاله. در ضمن باید خمسشم داده باشیم .2 مـالی که از بهاى فروش مردار , سگ و شراب یا از راه زنا , رشوه تو قضاوت و پیشگویی به دست بیاد هم حرامه .3 اما لقمة‌ حرام‌، غذاییه که از راه حلال به دست نیومده باشه و خودشم ذاتاً حرام نباشه مثل گوشت خوک و مردار یا شراب و ...

    لقمه ی حرام آثار منفیه زیادی روی آدم می ذاره و به علاوه از روزی حلالی که برامون مقدر شده کم می کنه . عمقی ترین اثرش هم اینه که تربیت بچه ها رو سخت می کنه . و یه چیز جالب هم اینکه اگه بخوایم تهذیب نفس بکنیم اول باید انقدر روزه بگیریم که گوشتایی که از مال حرام رو بدنمون اومده آب بشه . البته قدیما اهل طریقت معتقد بودن لقمه حرام از گلوی مومنای با اخلاص پایین نمی ره . همون قضیه لقمه گلوگیر !4        

    مطلب در این زمینه خیلی زیاده که امیدوارم تو پست های بعدی مجالی پیش بیاد بیشتر به اون بپردازیم؛ خدا توفیق کسب مال حلال رو به همه کسایی که به این مسئله اهمیت می دن، بده ! انشاء الله

منابع...

کلمات کلیدی : آسیب شناسی روابط دختر و پسر
نویسنده: حسین(یکشنبه 86/7/29 :: ساعت 9:57 عصر)

گلنوشته های دوستان ()

یه دفه اگه یادتون باشه در مورد خشم و آدمای عصبی صحبت کردیم حالا تو این پست میخوایم بگیم ... شادی و خرمی و شوخی ؛ که اگر به حد افراط نرسه و آخرش به حرام مثل غیبت و آزار مؤمن ختم نشه، خوب و پسندیدس!   رسول خدا (ص) برای شاد کردن مردم  شوخی می‌کردن .[1]                                                                              
چو شادی بکاهد، بکاهد روان                      خرد گردد اندر میان ناتوان[2]
           روانشناسا برای خنده اثرات مهمی ذکر کردن و تو اسلام توصیه شده که مسلمونا در برخوردهای اجتماعی لبخند به لب باشن ؛ حتی اگه غم و غصه ها ذهنشونو مشغول کرده باشه . امیرالمؤمنین(ع) می فرماید: "شادی مؤمن در چهره اش نمایان و اندوه او در قلبش پنهان است".                                                                                                                                                                   
    با دل خــونین، لب خنـــدان بیـــاور جام را                                                                                   
                                                                                            نی گرت زخمی رسد چون چنگ آیی در خروش[3]                         
                در مورد شوخی که زمینه ساز خندس ، دو گروه احادیث داریم: یک دسته توصیه به خنده می کنه و دسته دیگه نهی از اون : پیامبر اسلام(ص) فرمود: "من شوخی می کنم، ولی در گفتارم جز حق نمی گویم". امام صادق(ع) هم می فرماید: "مؤمن شوخ طبع و خوش مشرب است، ولی منافق گرفته و خشم‌آلود".                                                                                                            
              تو روایات دستة دوم، امام صادق(ع) فرمود: "... از شوخی بپرهیز، زیرا بزرگی و عظمت شخص را از بین می برد و موجب ریختن آبروی وی می شود". پیامبر هم فرمودن: "مزاح بیش از حدّ آبروی شخص را می برد".  حالا برای اینکه از این دو دسته روایات نتیجه گیری کنیم باید بگیم: بذله گویی شوخ طبعی به اندازه و بدون آثار مخرب یا عوارض منفی پسندیدس و صفت انسانی و خوبیه که امامان معصوم(ع) بهش توصیه کردن. تو همین صفت پسندیده اگه زیاده روی بشه،‌ یا آثار و عوارض تخریبی و منفی داشته باشه، مثلاً باعث ناراحتی یا آبروریزی و عیبجویی کسی بشه، دیگه صفت مثبتی نیست .  خوبی و بدی شوخی ،نسبیه و بستگی به اهداف،‌نتایج، تأثیرات اجتماعی، و ... داره پس نباید بی خود قضاوت کرد .  حالا اگه کسی شوخی بی جا کرد منتظر باشه که :                                                                                                                                                                                                   
1ـ شخصیتش از بین بره .                                                                                                                                                 
2ـ مردم در برابرش گستاخ بشن و ارزششو از دست بده .                                                                                            
     3ـ دشمناش زیاد بشن .                                                                                                                                                         
4ـ نور ایمان تو دلش خاموش بشه.                                                                                                                                  
5ـ و با عرض معذرت عقلش کم بشه !                                                                                                                               

یکی از موارد شوخی ناپسند شوخی با نامحرم به شکلیه که باعث تحریک شهوانی بشه قرآن در این مورد می‌فرماید: "همیشه در مسیر نیکی و تقوا به یکدیگر کمک کنید و هیچ‌گاه دیگران را بر گناه و دشمنی کمک نکنید".[4]
               
               آخرین نکته انواع خندس ؛ مثلاً :                                                                                                                  
               1ـ خنده صدا دار: این خنده از غفلت سرچشمه می گیره و شایسته افراد با شخصیتی مثل شما نیست و اسلام هم باهاش موافق نیست . امام علی(ع) در توصیف پرهیزگاران می فرماید: "آن ها اگر بخندند، صدایشان بلند نمی شود".[5]
               2ـ خندة زیاد: یعنی همین الکی خندیدن که خوب اینم درست نیست . رسول اکرم(ص) می فرماید: "خندة زیاد دل را می میراند".                                                                                                         [6]
              3ـ خنده تمسخر آمیز: برای مسخره کردن دیگران هم خندیدن دیگه واویلا .... !                                                
              4- خندة طبیعی: این یکی نه بیش از حد زیاده نه دور از نزاکت و متانت . همین مدلشه که تو روابط اجتماعی لازمه و خیلی هم بهش توصیه شده و خود پیامبر(ص) از همه بیشتر خنده به لب داشتن ![7]