اما مسئله ای که در این بحث به چشم می خورد و به عنوان توجیه به کار می رفت شوخی دروغکی بود ! این کار عذاب نداره، ولی درست هم نیست. حضرت علی (ع ) می فرماید:«لا یجد عبد طعم الایمان حتی یترک الکذب هزله و جده ; هیچ بنده ای طعم ایمان را نمی چشد، مگر این که دروغ را چه شوخی و چه جدی ترک کند» 1 و هم چنین امام زین العابدین (ع) به فرزندش فرمود:« اتّقوا الکذب الصغیر منه و الکبیر فی کل جد و هزل؛ از کوچک وبزرگ و جدی و شوخی دروغ بپرهیز.» 2 دلیلش هم اینه که دروغ گفتن به شوخی , کم کم جرات دروغ جدی رو به آدم می ده.

      امام خمینی در چهل حدیث می فرماید: « از اموری که انسان باید ملتفت آن باشد , این است که دروغ به عنوان شوخی و مزاح هم در اخبار از آن تکذیب [و نهی]شده است و تشدید در امر[به ترک] آن گردیده و علما فتوای به حرمت آن نیز می دهند.»

و یه نکته ی مهم دیگه اینکه تو اسلام قانونی داریم به نام "اهم و مهم"؛ یعنی اگه دو تا حکم داشته باشیم و نتونیم هم زمان به هر دو عمل کنیم، لازمه به تکلیفی که اهمیت بیشتری داه، عمل بشه. دروغ در اسلام حرامه، ولی برای رعایت مصلحت مهم‏تر مجاز شده .

      مواردی که از حرمت دروغ استنثنا شده، به طور خلاصه یکیش اظطراره ؛یعنی جایی که آدم مجبوره برای رفع ضرر مالی یا جانی یا ناموسی از خودش یا مسلمون دیگه ، دروغ بگه . دیگری اصلاح ذات البین به معنیه رفع کدورت و دشمنی از دو نفره که گاهی فقط با دروغ ممکن می شه .3 پس تو اسلام دروغ مصلحت‏آمیز داریم ولی معنیش این نیست که هرکی هر موقع مصلحت دید، دروغ بگه، این جوری دیگه هیچ دروغی بد نبود و هر دروغی مصلحت‏آمیز می‏شد، بلکه فقط وقتی که اسلام به خاطر مصالح مهم‏تری که مفاسد دروغو تحت الشعاع قرار می‏ده، به ما اجازه دروغ گفتنو داده میتونیم خلاصه یه خورده خالی بندی کنیم !

      با توجه به این نکات اولین راه ترک دروغ ، اینه که بدونیم بیمارمون چرا به این مرض دچار شده و اینکه خود شخص متوجه حرمت گناه و عذاب شدید و زیانهای بی شمار کارش بشه. اما با بررسی کسایی که تونستن کمتر دروغ بگن یا کلاً این کارو بذارن کنار و با استناد به دستورات دین معلوم می شه که برای ترک این گناه کبیره سه مرحلة مهم را باید سپری کرد :

باید برای غلبه بر احساسات و غفلت، حواسمون به لحظه لحظه زندگیمون باشه و خودمونو به سکوت بیشتر عادت بدیم .

          و به قول معروف حرفمونو اول مزمزه کنیم و بعدبه زبون بیاریم .

          کم گوی و گزیده گوی چون در             تا ز اندک تو جهان شود پر

در ضمن این سه راه برای ترک سایر گناهان زبان مثل ناسزا، تهمت، غیبت، تمسخر، یاوه گویی و ... هم مؤثره