علامه شیخ محمد تقی جعفری (ره) درباره استاد عارفش مرحوم آیتالله آقا شیخ مرتضی طالقانی (ره) متوفای 1364 ق، نقل میکند:
دو روز مانده بود به محرم، طبق برنامه هر روزه برای تلهذ خدمت استاد رسیدم فرمود:
«بلند شوید بروید آقا، برای چه آمدهاید آقا.»؛ چون گفتم برای درس آمدهام، گفت درس تمام شده آقا.
من فکر کردم چون محرم فرا رسیده آقا این چنین فرمودند، لذا گفتم هنوز حوزهها را تعطیل نکردهاند،
فرمود : میدانم آقا من مسافرم. مسافرم. خر طالقان رفته پالانش مانده، روح رفته جسدش مانده، لا اله الا الله ،
آنگاه به شدت اشک از دیدههایش بارید، فهمیدم خبر از ارتحال میدهد با آنکه اصلا کسالتی ظاهری نداشت،
پس گفتم با من سخنی بفرمایید، گفت آفرین آقاجان، حالا متوجه شدید و این بیت را خواند:
«تا رسد دستت به خود شو کارگر / چون فتی از کار خواهی زد بسر»
پینوشت.تاریخ حکما و عرفای متاخر، از منوچهر صدوقی، ص92