کیفیت "زندگی" در گرو شناخت سه چیزه: خدا، انسان و جهان؛ توجه به اینکه خدایی در عالم وجود داره که از خلقت ما هدفی داشته؛ آفرینش جهان عبث نیست؛ و تمام عالم مسخر بشر و برای رشد او مهیّا گشته. توجه به این حقایق به ما میگه انسان برای زیستن باید هدفی داشته باشه و برنامه خود رو بایستی طوری تنظیم کنه که به هدف آفرینش خویش دست پیدا کنه.
متأسفانه ما آدم ها به جهت غفلت از این امور در فضای مادیات غوطه وریم و عالم رو میدانی برای مسابقه در جمع مال و رسیدن به مقام و موقعیت و بهره مندی از لذتهای دنیایی بحساب آوردیم.
اما در کنار همه اینها، اونچه مسلمه اینه که هر انسانی در زندگی خود هدفی رو دنبال میکنه حتی کسایی که حیرون و سرگردونند بنوعی دنبال هدفی می دون؛ برای این که انسان هدف مناسبی رو برا زندگی انتخاب کنه اول باید ببینه برا چی آفریده شده. کسی تو زندگی در آرامش و سعادته که اهدافش متناسب با هدف از آفرینش باشه . مسلما انتخاب هدف، تمرکز قوا برای رسیدن به هدف و به دست آوردن و به کار انداختن وسیله برای رسیدن به هدف، مهمترین وظیفه ما تو زندگیمونه. بسیارن کسایی که خیال می کنن تو زندگی دنبال هدفند و رسیدن به هدف صحیح رو طلب دارن اما در واقع اینطور نیستن چرا که نه تلاش و کوششی در خور هدف دارن و نه از راهش وارد می شن. تنها راه رسیدن به اهداف صحیح زندگی، سعی در بدست آوردن رضایت خداست . در واقع هدف از زندگی رسیدن به تکامل همه جانبه یعنی تکامل اخلاقی، علمی، روحی، فکری و فرهنگیه که ثمرهء همه اینا رسیدن به حیات أبدیه . و مهم ترین هدف برای زندگی رسیدن به مقام قرب ربوبیه و این مهم امکان نداره مگر بعد از توبه و بازگشت به سوی الله .
نشانهء طلب و خواستن، از این و آن دل برداشتن و در اسارت این و آن باقی نماندن، در ظلمت ها محبوس نبودن، ذوق و شوق و شورو نشاط داشتن، فرصت ها را از دست ندادن، سستی نکردن، تساهل و تسامح در مسائل اعتقادی نداشتن، مشکلات راه را عاشقانه تحمل کردن، سختی ریاضت ها را بر خود هموار نمودن، امروز و فردا نکردن وبالاخره، گوهر بی بازگشت فرصت رو را به رایگان از دست ندادنه .
وصل مطلوب اگر می طلبی طالب باش
تا تو را درد نباشد، به مداوا نرسد
از منظر اسلام، دنیا برای آخرت آفریده شده و اومدن به این دنیا برای کسب آمادگی زندگی جاوید أخرویه است. دنیا محل تجارت، و زراعت آخرت، و محل آزمایشه. خداوند انسان رو آفرید تا او بتونه خودشو به کمال برسونه. رسیدن به کمالات جز با اختیار انسان حاصل نمیشه. یعنی اینطور نیست که کمالی رو بدون طی مسیر و انجام افعال اختیاری به انسان اعطا کنن، چون مرتبه وجودی این کمال پس از افعال اختیاری و آزمایشات فراوان حاصل میشه. پس درواقع خداوند متعال، برای کسب چنین کمالی، محلی رو برای انسان فراهم ساخت. همونطور که میدونیم، خداوند برای اعطای مقام امامت به حضرت ابراهیم(ع) او رو به ذبح فرزندش آزمایش میکنه. و برا إعطای مقام محمود- مقام شفاعت - به پیامبرش او رو امر به نماز شب میکنه.
همونطور که اشاره شد، بندگی خدا که به عنوان هدف آفرینش انسان معرفی شده، هدف میانی و راه رسیدن به هدف نهایی است. هدف نهایی آفرینش انسان بازگشت به سوی خدا و لقاء الله معرفی شده، بنابر این فرصت اندک و راه بسی سخت و دشواره. پس باید در کسب معرفت و تحصیل فضائل اخلاقی و اطاعت و بندگی تمام تلاش را مبذول داشت. از سوی دیگر از لغزشها و خطاها ناامید نشد چرا که خدای رحمان بخشنده و مهربان است و راه توبه رو تا آخرین لحظات برا انسان بازگذاشته .
در کنار عزم و اراده و تلاش در راه بندگی خدا باید از امدادهای غیبی نیز بهره جست و از دعا و توسل به مقربان درگاه الهی غافل نشد. دعا و مناجات و درخواست خدا، هم خود به عنوان یک عمل و عبادت باعث کمال نفس میشه، و هم اجابت اون توفیق افزونتری رو برای انسان در پی خواهد داشت.