تو همین خیالات خوش و نا خوش بودم که نگاهم به نوشته‌ای افتاد که برا وبلاگ آمادش کرده بودم؛ (می‏پرسین کدوم وبلاگ؟) وبلاگ شماره یک میلیون و پانصد هزارو یک دیگه! مگه نشنیدید بنا بر آماراخیرا  دست اندر‌کاران فعالیت‌های وبلاگی که تو رادیو هم اعلام شد، این عدد ظاهرا رقم وبلاگهای فارسیه که تا قبل از وبلاگ سین جیم‌های اخلاقی شناسایی شده! حالا آمار واقعی تو این جمعه بازار دهکده جهانی چنده؟ ظاهرا فقط خدا میدونه! پس با این حساب خیلی هم کم بی ربط نگفتیم! حالا این وبلاگ میخواد انشاء الله و به یاری حق به یه عالمه پرسش تو مایه‏های اخلاق با یه زبون غیر فینگیلیش یعنی همون فارسی مظلوم  خودمون پاسخ بده که اونموقع  تازه میخواست راه اندازی بشه و یه قسمت از متنش  بطور آزمایشی آماده شده بود؛ بی اختیار شروع کردم به خوندن؛

... یکی بود یکی نبود دخترتنهایی بود که به پسری علاقه  داشت و اون پسر هم از این علاقه خبر نداشت او مدتها این علاقه رو تو دلش نگه داشت تا اینکه تصمیم گرفت ازاین وضعیت به قول خارجیا استندبای (چی گفتم !! ) در بیاد.  

یک روز که با دوستاش دور هم جمع شده بودند یکی که تازگی ها ازدواج  کرده بود گفت که اون با شوهرش قبل از ازدواج به هم علاقه داشتن ولی هیچ کدوم حرفی نزدن تا اینکه بعد از مدتها مثل دوتا بچه آدم! با هم ازدواج کردن و بعد عروسی تازه از علاقه‌ی هم با خبر شدن!

با شنیدن این حرف یه دفعه داغ دلش تازه شد به خصوص که اون دختر می گفت: اگر به هم نمی رسیدیم چی...؟!   بعد یهو   به ذهنش اومد که بره بهش بگه؛ ولی آخه چه جوری؟!

از طرفی هم وقتی فکر می کرد اگه اون ندونسته بره با یکی دیگه... وای!!! چهار ستون بدنش می لرزید! حالا یعنی اگه بره این کارو بکنه! یعنی بهش برسونه که دوسش داره، گناهی توش نیست؟!         

 داخل پرانتز، اینو میدونین که اکثر خانوم‏ها اصولا احساساتی و کمی تا قسمتی رمانتیکتشریف دارن! به همین خاطر اینجا دیگه باید به جناب عقل  رجوع کنن !

 و الّا اگه مسئله فوق تخصصی شد و دیگه عقل‏هم بجایی نرسید مثل هر مشکل تخصصی دیگه باید بره سراغ کسایی که تو امور دینی با ملاحظه مصلحت‌ها و مفسده‌ها یه چیزی بگن تا تو این وانفسای دهکده جهانی یه جواب قانع کننده‌ای برای این معضل به ظاهر لاینحلشون داشته باشن که نه سیخ بسوزه نه کباب !

خلاصه هر طور بود با اینترنت و اونترنت بالاخره مسئله رو سوال کرد. اونم از یه جایی که کارشون همین بود که به سین‌ها جیم بدن! یعنی به مسائل و مشکلات دنیای وانفسایی گه گریبون خیلی از دخترو پسرارو گرفته یه پاسخی بدن که شر اونو از سرشون کم کنه و لااقل به قول مثل آباد خودمون: مارا به خیر تو امید نیست شر مرسان!

 آره اونجا رو یکی از دوستان وبلاگیم آدرس نتی‏شو اینجوری بهم داد: http://www.pasokhgoo.ir/ منم از خدا خواسته! زود سوال رو ایمیل  زدم! خوبه بدونین شماره تماس تلفنی هم داره برا روز مبادا خوبه؛ اونم بگم؟! باشه یادداشت کنین! یه کم صبر کنید پیداش کنم؛ آره اونو تو یه تیکه کاغذ سه چهار سانتی که تو اون موقعیت عجله‌ای از حاشیه سفید یه روزنامه باطله جدا کردم، نوشتم!

 آهان! ایناهاش پیداش کردم؛ شماره اینه:اگه با همراه یا از خارج قم زنگ میزنی اول کد 0251رو باید بگیری چون اونجا اینطور که میگن پژوهشکده‌ایه که تو مرکز شهر قم واقع شده، و از بس که تو پاسخ‌ها دقت دارن گاهی برا جواب یه سوال به ظاهر ساده چند جین کتاب  و نرم افزار رو سرچیا ببخشید جستجو  میکنن! آخه راهنمایی و ارشاد خلق الله شوخی نیست که! 

 البته پاسخ منو که خدایی بموقع دادن! بعدش یه شماره نسبتا روند: 71744 وبرای مشاوره هم 7835555 رو میگیری که اونطرف خط کسی گوشی رو بر میداره و با پرسش از عنوان سوال، به کدی وصل میکنه و شما با توضیح بیشتر پاسخ سوال خودتو میگیری البته اگه خوب سوال یا مشکل رو به طرف منتقل کردی و یا طرف مطلب رو خوب گرفت چون از قدیم گفتن: حسن سوال خودش نصف جوابه،  حالا اگه میخواین بدونین پاسخ چی بود بهتون بگم ؟  

آره تو جواب اومده بود: ارتباط دختر و پسر به غیر از ازدواج جائز نیست  مگرگفت و گوهایى که مقدمه آشنایى براى ازدواج باشه! اگر این علاقه و دوستى‌ها باعث ازدواج بشه، اعلان دوستی به طرف مقابل اشکال نداره، البته اظهارش از جانب دختر مناسبت اخلاقی نداره.

 اگر حجم علاقه خیلی زیاده  باید بنده‌ی نیکوکاری  پا در میونی کنه تا ترتیبی داده بشه که خواستگارى از طرف پسر باشه، چرا که اظهار محبت و دوستى از طرف دختر (حد اقل تو فرهنگ ما شرقی‌ها) آثاربدى برا دختر داره. و این که امام صادق(علیه السلام) فرموده اند: اظهار محبت امری نیکوست، در این مورد نیست، بلکه در مورد زن و شوهر  و دوستانه.