با سلام و تشكر از عليرضاي عزيز كه اگه شكسته نفسي نكنه بنظر مياد يكي از اونايي كه بقول خودش مشكلات مانع ازدواجش شده حالا ما فرض رو بر اين ميگيريم كه مشكلات واقعي هم باشه ؛ دوست عزيز ؛ انسان از آغاز زندگى حتى از لحظه‏اى كه نطفه او در قرارگاه رحم واقع مى شود، مراحل زيادى از مشكلات و درد و رنج‏ها را تحمل مى كند تا متولد مى شود. بعد از تولد در دوران طفوليت و سپس جوانى و از همه مشكل‏تر در دوران پيرى، با انواع مشقت‏ها و رنج‏ها رو در رو است. اين طبيعت زندگى در دنيا است و كم و بيش شامل همه انسان‏ها مى شود و كسى از آن استثنا نيست. انتظار وضعى غير از اين داشتن اشتباه است. نگاهى به زندگى انبيا و اولياى الهى نشان مى دهد كه زندگى اين گل‏هاى سر سبد آفرينش نيز با انواع ناملايمات و درد و رنج‏ها قرين است. هنگامى كه دنيا براى آن‏ها چنين باشد، وضع براى ديگران روشن است.اگر افراد يا جوامعى را مى بينيم كه به ظاهر درد و رنجى ندارند، بر اثر مطالعات سطحى ما است، از اين رو وقتى نزديك‏تر مى شويم، به عمق درد و رنج‏هاى اينان (صاحبان زندگى مرفه) آشنا مى شويم، يا اين كه براى مدتى محدود نيستند داراى مشكلات نيستند كه قانون كل جهان را بر هم نمى‏زند.(1) اين كه انسانى پيدا شود كه در زندگى داراى مشكلى نباشد، تصور نادرستى است.بيمارى‏ها، درد سرها، تلاش‏ها براى زندگى، محدوديت لذت‏ها، تكرارى بودن زندگى و بى معنايى آن براى بسيارى و احساس پوچى، جنگ‏ها، مشكلات طبيعى، برآورده نشدن بسيارى از خواسته‏ها، به هدف و مقصود نرسيدن، از بين رفتن نقشه‏ها براى زندگى، وجود موانع و هزاران مورد ديگر موجب مى شود از اين تصور خام (نبود مشكل براى برخى) دست بكشيم. وجود سختى‏ها و مشكلات براى زندگى ما لازم است و بدون وجود آن‏ها زندگى بى معنا و يكنواخت خواهد بود.سختى‏ها و دشوارى‏ها نقش مهم و نيرومندى در تربيت، تقويت اراده، شكوفايى استعدادهاى نهفته انسان و بيرون آوردن زندگى انسان از يكنواختى و تكرار دارند، ولى وقتى سخن از كاركرد سازنده دشوارى و مصائب مى رود، منظور اين نيست كه اين تأثير روى همه افراد يكسان است، بلكه روى برخى ممكن است نقش منفى داشته باشد، ولى مهم چگونگى برخورد و رويارويى با مشكلات است. هر اندازه شخص داراى جهان بينى بهترى باشد و فلسفه رنج‏ها و مصائب را بهتر بشناسد و از نظر روحى، خطرپذير و با اراده و مقاوم‏تر باشد، از جنبه‏هاى مثبت مشكلات بهره افزون‏ترى مى گيرد. بر عكس هر اندازه شخص عافيت طلب، بدبين و خطر گريزتر باشد، از مشكلات آثار منفى بيشترى دريافت مى دارد.سختى‏ها و گرفتارى‏ها مقدمه كمال و پيشرفت است. اين امور براى تكامل بشر ضرورت دارد. اگر سختى‏ها و رنج‏ها نباشد، بشر تباه مى گردد. قرآن كريم مى فرمايد: "همانا انسان را در رنج و سختىِ آفرينش قرار داديم".(2) بنابراين انسان بايد مشقت‏ها را تحمل كند و سختى‏ها بكشد تا به كمال لايق خويش دست يابد. تضاد و كشمكش شلاق تكامل است و موجودات زنده با اين شلاق خود را به سوى كمال مى رسانند.(3)براى توضيح بيشتر مراجعه كنيد به مجموعه آثار، ج 1، استاد شهيد مطهرى، ص 176 تا 196.پى نوشت‏ها: 1. ناصر مكارم شيرازى، تفسير نمونه، ج 27، ص 10.2. بلد (90) آيه 4.3. مرتضى مطهرى، مجموعه آثار، ج 1، ص 176 به بعد.منبع تحقيق: واحد پاسخ به سوالات ديني پژوهشگاه علوم و معارف اسلامي