به به! مبارکه! واقعا تبریک می‌گم خدا زیر سایه پدر و مادر حفظش کنه خیلی بچه دوست داشتنییه! بله خوب بالاخره وقتی بچه تازه به دنیا می یاد همه ما از این حرفا می زنیم و خیلی هم خوبه ولی کافی نیست! کارهای مهمتر از تبریک گفتن هم وجود داره. از همین حالا باید زمینه رو برای تربیت دینی نوزاد ایجاد کنیم. مثلا واقعا جای تاسفه اگر یادمون بره تو گوش چپ و راست نوزاد اذان بگیم. پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله وسلّم) می‌فرماید:«اگر کسی در اولین روزتولد نوزاد، در گوش راست و چپ وی اذان و اقامه بگوید، آن نوزاد از دستبردهای شیطان مصون خواهد بود1.» حالا مصونیت از دستبردهای شیطان یعنی چه ؟ یعنی احتمال اینکه کفر و شرک و این جور چیزای ناجور به دلش راه پیدا کنه کمتر می شه. 

به‏به! چه عالی! اذان هم که تو گوشش گفته شد. بهتره یه خورده آب فرات یا تربت امام حسین (علیه السلام) هم بهش بدیم. این کار هم خیلی سفارش شده و تاثیرات مثبت زیادی روی روح و جسم فرزندمون داره که از مهم ترین اونها افتادن محبت اهل بیت تو دل بچه است. لباسی هم که به تنش میکنین مهمه داره؛ در روایتی اومده که:«نخستین روزی که امام حسن مجتبی(علیه السلام) متولد شد، او را در پارچه زرد رنگی پیچیدند. همین امر پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله وسلّم) را ناراحت کرد و ایشان بی درنگ فرمود: چرا نوزاد را در لباس سفید نپوشاندید2؟!» 

راستی گفتید اسم این کوچولو چیه؟! چون اسم هم خیلی مهمه.  اسم هر آدمی نماد هویت اون شخصه و حتی دخالت زیادی تو برداشت شخص از خودش داره. از این گذشته اسم آدم تا قیامت باهاشه حتی تو روایات داریم که روز قیامت هم آدم ور با اسم دنیایی خودش صدا می‌زنن و مسلماً وقتی اسم فرد بزرگی روی ما گذاشته بشه خود این می تونه مارو برای فراگرفتن خوبی های اون آدم بزرگ تحریک کنه. امام علی(علیه السلام) می‌فرماید: «نخستین نیکی پدر و مادر به فرزندشان، نام نیکویی است که برای وی برمی‌گزینند2.» حالا که اسم به این قشنگی براش انتخاب کردیم بهتره دقت کنیم که هیچ وقت اسمشو سبک صدا نکنیم و در ضمن خداوند متعال می‌فرماید: «ولا تنابزوا بالألقاب» راستی خیلی خوبه که براش از همین حالا صدقه بدیم؛ یا اگر تونستم عقیقه کنیم تا انشاالله خدا همیشه نگهدارش باشه‌!

[2][3] . الکلینی، الکافی، ج 6، ص 18.