پيام
+
[تلگرام]
در بحارالانوار (ج ص ) آمده است که قنبر در ميان ياران اميرالمومنين (ع) از حرمت و منزلتي بسزا برخوردار بود و همواره مورد عزت و احترام مردم بود.
نقل است روزي يکي از ياران حضرت علي (ع) با يکي از دشمنان آن حضرت در کنار هم نشسته بودند که ناگهان قنبر از دور پيدا شد، آن شخص شيعه با مشاهده قنبر قيام کرد و به احترام او سر پا ايستاد.
آن مرد بدخواه گفت: «مگر قنبر کيست که تو اين‌گونه او را احترام کردي؟»
گفت: «آيا به کسي که ملائکه بال خود را زير پاي او مي‌گسترانند، احترام نگذارم؟»
شخص مخالف از روي عصبانيت قنبر را فراخواند و با ذکر بهانه‌اي به وي دشنام داد و چند ضربه‌اي به او زد.
خبر اين ماجرا به اميرالمومنين (ع) رسيد. از قضا ماري آن شخص را که به قنبر احترام کرده بود، گزيد. حضرت علي (ع) جهت عيادت وي به منزلش رفت و ديد که آن مرد از شدت درد مي‌نالد و به خود مي‌پيچد. حضرت با مشاهده حال او فرمود: «آيا مي‌داني تو خود باعث اين مصيبت شده‌اي.»
عرض کرد: «براي چه؟»
حضرت فرمود: «تو خوب مي‌دانستي فلاني دشمن و مخالف ماست، با اين حال پيش او به قنبر احترام زياد گذاشتي که حساسيت و حسادت او را برانگيختي و او را ناخودآگاه تحريک نمودي که به قنبر اهانت کند و او را اذيت نمايد و به اين ترتيب تو موجب آزار قنبر شدي و خداوند هم با اين مار تو را کيفر نمود؛ بنابراين اگر مي‌خواهي خداوند تو را عافيت و سلامت عطا کند، عهد کن ديگر در برابر دشمنان‌مان با ما و دوستان ما به‌گونه‌اي رفتار نکني که بيم گزندي بر ما باشد.»
@DastaneRastan57
زمزمه نسيم
97/10/29
