با سلام، و اجازه بزرگترا بله !!! متشكرم.

با سلام و عرض تشكر از معرفي اين نرم افزار

با سلام از نظر لطف شما به سين جيم و مساعدتان در ارائه مشاوره به اين دوست عزيز متشكرم

سلام؛ از نظر لطفتون به اين پست متشكرم. راجع به درخواست شما نسبت به ريز شدن مطلب گمانم اينه كه خودتون جواب رو دادين كه بايد مطلب طوري باشه كه طرف خودش مطلبو بگيره. چرا كه تفصيل ده ها و شايد صدرها مسئله از اين دست لازمه اشن انحصار بحث تو همون يه مطلبه كه سين جيم در صددش نيست.. ضمنا كامنت تبريك ميلاد رو تقريبا براي همه دوستان با يه متن فرستادم، اگه امر بفرمايين از اين پس براي جنابعالي ويژه بفرستم! و اما پاسخ جمله مبهم و سوال برانگيز آخر شما!!! كه "نفقه ظلم فاحش به مرد" بايد بعرض برسانم كه درسته كه شما در واقع بنوعي بروز شدن وبلاگتونو اينجا بگبن اما اين نحو كامنت گذاشتن ممكنه موجب سوء تفاهم خوانندگان محترم بشه به هر حال چون احتمال ميدم مطلب شما رو هم نبينن يه قدري توضيح ميدم تا ذهن عزيزان نسبت به ماهيت نفقه و برخي جنبه هاي اون اجمالا روشن بشه نفقه عبارت است از نيازمندى هاى روزمره , از قبيل نان ,برنج , گوشت , قند و چاى , لباس , مسكن , فرش و ساير لوازم و ضروريات زندگى و مقدار آن منوط به حال و شأن وشخصيّت و موقعيت طرف مى باشد و بايد مناسب حال و شأن و زمان و مكان واجب النفقه باشد و از حدّ كفاف اوكمتر نباشد.(1)وجوب نفقه يا به سبب زوجيت است يا به سبب قرابت است . وجوب نفقه زوجه بر زوج به شرطى است كه ,زوجه به عقدا دائم همسر او باشد. اقاربى كه واجب النفقه هستند پدر و مادر و پدر بزرگ و مادر بزرگ هر چه بالاروند و پسر و دختر و فرزندان پسر و دختر هر چه پايين روند, اما مخارج ساير خويشان مانند برادر, خواهر, عمو,عمه , دايى و خاله بر انسان واجب نيست فقط در صورت فقر آن ها و تمكن وى استحباب دارد.(2)شوهر بايد به اندازهء متعارف و در خور شأن زن , هزينه او را تأمين كند و مخارج او را بپردازد هر چند زن خودداراى مال باشد و بى نياز باشد. چنان چه شوهر نفقه زن را نپردازد, اين نفقه به عنوان دين بر ذمهء شوهر باقى مى ماند.(3)اما در وجوب نفقه اقارب شرط است كه آن ها فقير و محتاج باشند در غير اين صورت واجب نيست , اما درخصوص فرزندان , فرگاه فرزند توانايى اداره كردن زندگى خويش را نداشته باشد و پدر بتواند نفقه او را بدهد, بر اولازم است اين كار را انجام بدهد و سن خاصى شرط نيست .(4)مواد 1195تا 1206قانون مدنى اختصاص به نفقه زوجه و اقارب دارد. (پـاورقى 1.آيت اللّه فاضل لنكرانى , جامع المسائل , ج 2 ص 402(پـاورقى 2.امام خمينى (ره ), تحرير الوسيله , ج 2 ص 313و 319(پـاورقى 3.همان , ص 317 مسئلهء 10(پـاورقى 4.آيت اللّه مكارم شيرازى , استفتائات , ج 2 ص 358واحد پاسخ به سوالات ديني پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي: http://www.pasokhgoo.ir

سوال اول : اصل دوست داشتن يا نداشتن چيزي نيست كه دو نفر كه دارن با هم زندگي مي كنن بتونن از هم به سادگي مخفي كنن و اگر در انتخابتون دقت كنين كمتر اين فكر به ذهنتون خطور خواهد كرد . زندگي مشترك صحنه ي بازي سياسي نيست كه دو نفر به دليل دستيابي به منفعت هاشون واردش بشن و مدام به فكر اين باشن كه چه جوري مي شه قناعم بيشتري به دست آورد . سعي كنين با همسرتون دوست و صادق باشين تا اون هم همين موضع رو در برابرتون داشته باشه اون وقت راحت به هم اعتماد مي كنين .سوال دوم : راستش يه خورده اشتباه مي كنين نه اينكه قيافرو اصلا مد نظر نداشته باشيد ولي به جاي مسئله درجه اول ، درجه سوم يا چهارم حتي كمتر . مخصوصا چون شما يه زن هستيد زيبايي خود شما بيشتر مورد توجه قرار مي گيره تا همسرتون و اينم بهتون قول مي دم كه اگه خداي ناكرده مشكلي پيش بياد قيافه يا ارضاي جنسي هيچ وقت شما روبه زندگي پايبند نمي كنه .... فكرشو بكنين آيا هيچ كس ديگه اي نمي تونه به قشنگي يا جذابيه همسرتون باشه ؟ مسلما مي تونه ... پس اين مسئله اون لحظه اصلا خودي نشون نمي ده ! بعدشم به اين فكر كرديد كه همون فياقه ي خوب يه روزي از بين مي ره ؟ اون وقت چه كار مي كنين ؟ خوب البته ممكنه بگين تا اون موقع خودتون هم تغيير كردين ... اما كلا ظاهر انقدرها هم مهم نيست . راستي يادتون باشه اگه قيافه ي همسرتونو دوست نداشته باشين ممكنه در خطر باشين و اين چيزي نيست كه اگه نپسندينش كم كم بهش عادت كنين . آدما به هيچ چيز ناپسندشون عادت نمي كنن مگر اينكه يه روز از بينش مي برن ؛ چه برسه به ... اي بابا ! پيشنهادم اينه كه اين مسئله رو در نظر بگيريد ولي محور انتخاب قرار نديد . اين جوري منصفانه تره !سوال سوم : چندتا راه داره 1. تا حالا بالاخره ميتونيد قضاوت كنيد كه تا چه اندازه جذاب هستيد 2. اگر بيان كنه لابد يه چيزي ميبينه كه مي گه، نه ؟! 3. اصلا چرا راه دور بريم ... بعد از مدت كوتاهي جذاب بودن يا نبودن شما براي همسرتون آشكار مي شه ... بعضي حس ها هستند كه زن و شوهر نمي تونن از هم مخفي كنن مثلا اينكه اصلا به هم علاقه دارن يا نه ... طرف مقابل براشون جذاب هست يا نه ... از زندگي شون راضي هستن يا نه و و و ... و ممكنه شما هرچيزي كه همسرتون دوست داشته باشرو نداشته باشيد ولي براي به دست آوردن اون چيزهايي كه قابل به دست آوردنه حتما تلاش كنيد تا جذاب تر از قبل باشيد . فهميدن اين كه آدم براي همسرش جذابه احساس آرامش زيادي به شخص مي ده .

سلام اعتماد در اين زمينه خيلي مشكله و بايد بسيار هوشمندانه و با كمال احتياط عمل كرد . هر گونه اقدام براي محرميت بايد با نظارت كامل والدين و بزرگترها باشه. در اين زمينه ملاحظات فراواني وجود داره كه توسط مشاوران و كارشناسان مسائل اجتماعي بعنوان هشدار و بيدارباش در كتب، مقالات، مجلات و سايتها و وبلاگهاي زيادي ارائه گرديده و اجمالا اينكه برخي معتقدند بايد آشنايي و صميميت پيش از ازدواج وجود داشته باشد تا دو فرد يکديگر را به خوبي بشناسند و پس از آن زندگي مشترک را شروع کنند اما بايد بگوييم که عشق واقعي و علاقه مندي حقيقي بين دو جنس ، زماني ايجاد مي شود که دو فرد ارتباط خود با يکديگر را به سادگي تزلزل پذير ندانند؛ از سوي ديگر هر يک براي جلب نظر ديگري دست به رفتار نمايشي نزنند. در آشنايي هاي پيش از ازدواج اين مسئله بسيار ديده مي شود. امروزه غرب از طريق تجربه کردن اين روابط و آشنايي ها ، به نحو چشمگيري نهاد خانواده را متزلزل ساخته است. در غرب ظلم آشکاري به جنس زن مي شود، زيرا زنان پيش از اين که به سن قانوني و شرعي براي برقراري روابطشان با جنس مخالف برسند، مورد بهره برداري جنسي مرد قرار مي گيرند و در بسياري مواقع پس از آن ، مطرود مي شوند. (1) دوستي هاي قبل از ازدواج که به عشق معروف است، عامل تعيين کنندة ازدواج نيست ، زيرا ازدواج نوعي مشارکت در يک اجتماع کوچک (خانواده) است که در آن دو انسان مي بايد از جهات گوناگون با يکديگر تناسب عملي داشته باشند. پس آن چه عامل تعيين کننده است، همتايي و هم کفو بودن زن و مرد است. در صورتي که در انتخاب همسر، همگوني مراعات شود، نيازي به برقراري روابط صميمانه پيش از ازدواج نخواهد بود، بلکه بايد تأکيد کنيم که چنين روابطي مي تواند بيش از آن که مفيد باشد، مضر و تهديد کنندة نهاد خانواده در جامعه بهشمار آيد. با نگا هي به آمار مي توان ديد که آمار طلاق بين کساني که قبل از ازدواج ارتباط هاي دوستانه داشته اند بالاتر است. از طرفي آشنايي و ارتباط دختر و پسر در محيط اجتماع ، بيش تر از آن که معرفت ساز باشد، فروزندة هوس ها و معرفت سوز است. عمدتاً ديده مي شود فرد آن گونه که هست، خود را نشان نمي دهد يا به سبب محبت و عشقي که ايجاد شده، نمي تواند عيوب طرف مقابل و جوانب مختلف قضيه را بسنجد . بيشتر رفتارها در آشنايي هاي خياباني به شکل هاي تصنعي ابراز مي شود.البته قبول داريم اگر شناخت صحيحي در ازدواج باشد، آمار جدايي کم مي شود، ولي چه بسا ازدواج هايي که در اقوام نزديک انجام مي شود و با آن که دو طرف از کودکي همديگر را مي شناختند، ولي بعد از ازدواج فهميدند به درد هم نمي خورند. اين ها همه گواه آن است که ارتباطات قبلي نمي تواند مشکل شناخت را حل کند، بلکه مشکل شناخت، بيش تر به آفات شناخت برمي گردد که در رأس آن ها تعلق قلبي پيدا کردن به طرف مقابل است.(2)بهترين راه آن است که دو طرف با اطلاع خانواده و با مشورت از آنها، از همديگر شناخت پيدا کنند. شناخت پيدا کردن لزوماً به اين معنا نيست که روابط دوستانة خياباني برقرار کنند که در بسياري از مواقع ، هدف اصلي که شناخت باشد، نه تنها تأمين نمي شود، بلکه چه بسا شناخت کاذبي به وجود مي آيد که آثار آن در آينده وقتي ازدواج صورت گرفت، ظاهر مي شود.در بسياري از مواقع ، شناخت شخصيت واقعي و رفتارها و ويژگي ها از طرف دوستان، فاميل ها خانواده ، محيط کار و... به دست مي آيد.به همين خاطر ازدواج هايي که از اين طريق ها صورت گرفته، کمتر به جدايي ختم شده است.در مورد نظر اسلام بايد گفت: با توجه به اهميت ازدواج و نقش آن در سرنوشت انسان، اسلام زوجين را به بصيرت و شناخت دقيق فرا خوانده است. هرگز اسلام راضي نيست دختر و پسر بي گدار به آب زنند و چشم بسته عمل نمايند. هر عقل سليمي حکم مي کند دو نفري که يک عمر با هم زندگي مي کنند، پيش از ازدواج کاملاً يکديگر را ببينند و با هم صحبت کنند. در روايات معصومين به اين مسئله توجه شده است .شخصي در زمان پيامبر (ص) زني را خواستگاري کرد اما گويا او را خوب نديده بود. حضرت فرمود :« اگر او را ديده بودي، اميد سازش و تفاهم بيش تر و زندگي تان با دوام تر بود».(3) حتي در روايتي امام صادق (ع) فرمود: «اگرکسي قصد سوء استفاده نداشته باشد، مي تواند به گيسوان و زيبايي هاي (ظاهري) زن نگاه کند».(4)براين اساس فقها فرموده اند: هر يک از زوجين مي توانند بدن ديگري را با شرايط ذيل به منظور تحقيق ببينند:1 – نگاه به قصد لذت نباشد؛2 – ازدواج بستگي به اين نگاه باشد؛3 – مانعي از ازدواج اين دو در ميان نباشد.(5)البته بعضي از فقها نگاه را به صورت و دست ها منحصر کرده اند.(6) بنابراين دختر و پسر پيش از ازدواج مي توانند به صورت غير مستقيم از طريق نامه يا واسطه و معرّف و به صورت مستقيم به گفتگو و ديدن ( با نظارت والدين و بزرگ ترها که در جريان امر قرار دارند) همديگر را بشناسند، به شرط آن که حدود اسلامي رعايت شود.----------------------------------------------------------------------------------------------------------------پي نوشت ها :1 – علي اصغر احمدي، روابط دختر و پسر درايران ، ص 109.2 – مجموعه مقالات هم انديشي، ج2، ص 489.3 – وسائل الشيعه، ج14، ص 61.4 – همان، ص 60.5 – سيد مسعود معصومي، احکام روابط زن و مرد، ص 187.6 – همان، ص 188.