سلام، با تشكر از شما به نظر من افرادي كه به ريا دچار هستند بدون‌‌شك از داشتن معرفت ديني نسبت به خدا محروم هستند و يا اينكه به لفظ و ظاهر نسبت به خدا معرفت ديني دارند و در عمل و نيات آنان اين معرفت حاكم نيست. شناخت ناقص و فراموش كردن جايگاه نظارتي خداوند از ديگر علل گرايش افراد به ريا است؛ كسب منفعت، دنياگرايي و مادي‌گرايي از انگيزه‌هاي مادي اين رفتار ناهنجار اخلاقي محسوب ميشود. ارتكاب ريا در واقع نوعي انحراف از موازين ديني است و از نظر جامعه‌شناسي جرم اجتماعي محسوب نمي‌شود از اين‌رو نمي‌توان همچون ساير جرايم اجتماعي براي آن چارچوب قانوني تعريف كرد. ريا روح عمل خيرخواهانه را فاسد مي‌كند چراكه با ريشه داوندن در نيات افراد و خارج ساختن آن از محدوده دين، آنها را در گرداب منكر اخلاقي ريا قرار مي‌دهد.
