با عرض سلام و آرزوي نيكبختي براي شما؛ البته اينم عرض كنيم كه نبايد بيش از حد تو اين مسئله و نظاير اون وسواس بخرج بديم و خداي متعال نخواسته بنده هاش رو به عسر و حرج يا همون سختي و مشقت بياندازه بنابراين اگر انسان در نجاست يا حلال بودن چيزي شك دارد، حكمش اين است كه آن چيز را پاك و حلال بداند، مثلاً وقتي نمي داند لباسش نجس شده يا نه، يا نمي داند حلال است يا حرام، حكمش اين است كه آن را پاك بداند و خوردن آن را حلال بشمارد، ولي بدان معني نيست كه شستن و آب كشي لباس اشكال داشته باشد يا خوردن آن غذاي شبهه ناك واجب باشد، بلكه بهتر و موافق با احتياط آن است كه آن لباس را بشويد و از خوردن آن غذا پرهيز كند. از اين رو اميرمؤمنان علي(ع) به عثمان بن حنيف توصيه مي كند كه از غذاهاي شبهه ناك دوري نمايد، چرا كه اجتناب نكردن از موارد شبهه ناك ممكن است انسان را به گناه بكشاند. در حقيقت حضرت توصيه اخلاقي كرده و به عثمان بن حنيف فرموده: براي اين كه مطمئن باشي حرام را مرتكب نشدي، از شبهات اجتناب كن.(1)رسول گرامي اسلام(ص) فرمود: " هر سلطاني را قرقگاهي است و قرقگاه خدا حلال و حرام او مي باشد، و شبهات در ميان اين دو قرار دارند. اگر چوپاني گله گوسفند خود را در كنار قرقگاه بچراند (اين خطر را دارد كه) ناگهان به وسط قرقگاه بروند، پس گرد شبهات مگرديد (مبادا به حرام بيفتيد)".(2) حضرت صادق(ع) فرمود: "پرهيزكارترين مردم كسي است كه در شبهه ها توقف نمايد".(3) نيز فرمود: "توقف در شبهات خير است از افتادن در هلاكت".(4)اين يك نوع احتياط عقلي است، در حالي كه حكم شرعي همان است كه بيان شد و خداوند به خاطر انجام امر شبهه ناك كسي را مورد بازخواست قرار نمي دهد، اما اگر كسي به حكم عقل عمل نكرد و در دام امور حرام واقع شد، بازنده است.همواره در پناه حق موفق باشيد؛ التماس دعا .پي نوشت ها: 1. حبيب الله هاشمي خويي، منهاج البراعه في شرح نهج البلاغه، ج 20، ص 92.2. مصطفي حسيني دشتي، معارف و معاريف، ج 6، ص 448، واژه شبهه.3. همان.4. اصول كافي، ج 1، ص 50.* با استفاده از آرشيو مرکز ملي پاسخگويي ديني : http://www.pasokhgoo.ir