با سلام و عرض تشكر از لطف شما؛ حتماً مي دانيد وجوب امر به معروف و نهي از منكر شرايطي داردو از جمله :1 خود آمر و ناهي از آن چه مي خواهد نهي كند و يا ارشاد كند آگاهي داشته باشد;2 بداند حرفش اثر دارد; 3 اين كه براي خودش و خانواده و بستگانش ضرر جاني و مالي و آبرويي و... نداشته باشد.در صورت وجود چنين شرايطي ـ اولاً: در ميان جمع و افرادي طرف پيش آن ها آبرو و حيثيت دارد نباشد ـ ثانياً: با زبان نرم و لطيف با او برخورد كند. وقتي حضرت موسي به مقام نبوت رسيد از طرف خداوند مأموريت پيدا كرد به اتفاق برادرش هارون پيش فرعون بروند و او را امر به معروف و نهي از منكر كنندخداوند به آن ها فرمود: وقتي پيش او رفتيد با خشونت برخورد نكنيد با زبان خوش و شيرين به او متذكر شويد. اذهبا الي فرعون انه طغي و قولا له قولاً ليّناً.و ثالثاً: ابتدا به صورت كنايه و غير مستقيم به او متذكر شويد.امام حسن مجتبي و امام حسين 8در حال طفوليت مردي را مي بينند كه وضوي كامل نمي گيرد و وضوئش عيب دارد براي اين كه امر به معروف كنند. ازاين طريق وارد شدند كه جناب آقا من و برادرم بر سر وضوي صحيح با هم اختلاف داريم . آمديم پيش شما داوري كنيد, هر دو وضو مي گيريم بفرماييدوضوي كدام يك از ما صحيح است . وضوي صحيح گرفتند. پيرمرد متوجه شدند. هر دو را بوسيدند و گفتند: جانم به قربان شما بسيار از راهنمايي شمامتشكرم ..طه (16 آيهء 43 با استفاده از آرشيو واحد پاسخ به سوالات ديني پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي: http://www.pasokhgoo.ir