با سلام و عرض تشكر از شما بايد عرض كنيم كه آزار ديگران نشان گر عدم تعادل روحى است و برخاسته از نهاد پر آشوب دوره نوجوانى است كه تحت تأثير عوامل مختلف قرار گرفته است مانند محيط ناسالم، رفاقت با نا اهلان و عدم تربيت صحيح والدين. كودك و نوجوان همچون نهالى هستند كه ممكن است گياهان انگل و علف‏هاى هرز يا شاخه‏هاى زايد، از هر سو آن را احاطه كرده باشند كه اگر باغبان دلسوزى مراقبت نكند و نهال را به حال خود رها سازد و علف‏هاى هرز را از بين نبرد، بدون شك نهال رشد نكرده و به ثمر نخواهد نشست. فرزند نيز مانند نهال احتياج به مراقبت دارد. اگر از محبت كافى برخوردار نباشد، دچار آشفتگى و ناهنجارى مى‏شود و يا اگر لوس بار بيايد، همه چيز را براى خود مى‏خواهد. از اين براى رسيدن به خواسته خود، گاهى از ديگر آزارى سود مى‏جويد. اگر نوجوان در محيطى ناآرام در محيطى ناآرام و خشن بزرگ شود و اطرافيان با وى شدت عمل به خرج دهند. فردى طبيعى و معتدل نخواهد بود و همه را دشمن خود تصور خواهد كرد. خلاصه نوجوانى كه به اذيّت ديگران روى آورده، با يك اضطراب درونى دست به گريبان است. در حقيقت ايذا واكنش جبرانى او به حساب مى‏آيد. در عين حال بايد توجه داشت كه برخى از برخوردهاى نوجوانان، طبيعى و به مقتضاى سن آن‏ها است كه در حال رشد و بلوغ بوده و در صدد دست يابى به يك هويّت و شخصيت مستقلّ هستند، به همين جهت كم و بيش رفتارهاى نابهنجار از آن‏ها سرزند. با شناخت چنين موارد و چنين برخوردهايى، بايد آن‏ها را از مردم آزارى جدا كرد و با آن‏ها به روش خاص خود برخورد كرد.