به نام خدا و عرض سلام بر دوستان عزیز در این سال نو که میمونی و مبارکی اون از تقارن با میلاد مسعود پیامبر رحمت محمّد مصطفی(صلّی الله علیه و آله و سلّم) ! پیداست؛ سال نو مبارک ! صد سال به این سالها  امیدوارم همگی خوش و سلامت باشین، برا همتون سالی خوب و پر از موفقیّت آرزومندم.

حتما همه سرتون شلوغه و از این مهمونی به اون مجلس و از این دعوت به اون شام و خلاصه مشغول نو کردن سال هستید. ما هم همینطور، چیزی که این بار می‏خوایم در موردش صحبت کنیم خُلق ناپسندیه که اکثر ما گرفتارشیم و خودمون خبر نداریم. تو این روزا دستمون بیشتر رو می‏شه! مثلا تو مهمونی‏هایی که می‏دیم یا حتی می‏ریم، تو خرج کردن پول در سفر و خیلی موارد دیگه. یکی نیست بگه: عزیز من چرا اینقدر اسراف؟ یه کمی هم خودتو بذار جای اونایی که به نون شبشون هم محتاجن. میگی این اسراف نیست؟ پس بخون حدیث امام صادق(علیه السّلام) رو که چه خوب اسراف کار رو تعریف کردن:«برای اسراف کار سه علامت است: می‏خرد آنچه نیاز ندارد، می پوشد آنچه را نیاز ندارد و میخورد آنچه را لازم ندارد.»

روشنه که منظور این نیست از نعمت های خدا استفاده نکنیم و به خودمون و خانواده‏مون سخت بگیریم. همین امام همام (ع) در این مورد می‏فرماید:«در آنچه به سلامت و اصلاح بدن کمک کند، اسراف نیست. همانا اسراف در آن چیزی است که مال را تلف نماید و به بدن ضرر وارد آورد.»

تا قبل از عید اکثر ما به بهونه سال نو و تغییر و تحول یا تنوع خرید هایی کردیم که هیچ ضرورتی نداشت. حالا هم در مصرف اون چیزی که داریم هیچ حساب کتابی نداریم. هیچ با خودمون فکر کردیم که اگه این همه اسرافی که تو ایام نوروز می‏شه، خرج آدمای محتاج بشه چندتا دل شکسته رو می شه تو این روزا شاد کرد؟ اما هنوز هم دیر نشده. ماهی رو هروقت از آب بگیری تازس. از همین حالا بیایم تصمیم بگیریم به اندازه مصرف کنیم و به فکر جبران گذشته باشیم. یا علی !