با عرض سلام، درسته كه فرهنگ ديني و ملي ما خيلي غني هست و الگوهاي كاملي داريم اما اين دليل نميشه كه لزوما همه از اين الگو و فرهنگ و پيشينه غني استفاده بايسته و شايسته اي ببرند؛ چرا كه به هر حال خوب بودن و خوب ماندن و رعايت وجدان كاري و ... با وجود نفس و شيطان خيلي هم ساده نيست و معرفت و اراده و همّت قوي ميخواد؛ در مورد مردم ديگر كشورها با فرض قبول كامل اين ادعا، بنظر مياد رعايت برخي ظواهر در معاشرت هاي روزمره با قبول آثار مثبت آنها، نمي‌تونه مطلب و مزيت عميقي باشه كه در تامين كننده هدف از خلقت و سعادت واقعي اونها كافي باشه گر چه اين موارد اقل حد و مرز تفاوت ميان انسان و حيوان محسوب ميشه كه بايد رعايت بشه؛ در مورد راهكار، همونطور كه اشاره شد با همّت و اراده فردي و همچنين فرهنگ سازي متوليان امور تربيتي و فرهنگي، بگونه‏اي درازمدت و توأم با طرح و برنامه‏هاي جامع، تغيييرات بنيادين و اساسي، ممكن خواهد بود. با تشكر مجدد از شما؛ موفق باشيد؛ خدانگهدارتان

با عرض سلام و تشكر از لطف شما؛ اميدوارم همينطور باشه كه فرمودين؛ در مورد پاسخ پرسش شما هم بايد عرض كنم كه: اسلام از پيروان خود مي خواهد در بين مردم با عزت زندگي كنند و ظاهر خود را بيارايند و بدي هاي خود را آشكار نسازند، از اين رو جامه زيبا پوشيدن، مسواك كردن ، به مو شانه و روغن زدن، معطر بودن و خلاصه خود را آراستن در حال عبادت و معاشرت نيكو با مردم داشتن، از مستحبات مؤكد و جزء برنامه روزانه مسلمانان است. قرآن مجيد از فقيراني كه با حفظ ظاهر آبرومندانه زندگي مي كنند، ستايش مي كند و مي فرمايد: "آنان به قدري عفيف اند كه اگر كسي از وضع واقعي آنان آگاه نباشد، فكر مي كنند ثروتمند هستند. اينان با عزت نفس هرگز از مردم چيزي نمي خواهند".1 تظاهر به داشتن و بي نيازي، نشانگر مناعت طبع و روحيه عزت طلبي است و غير از رياكاري و فريب دادن است. اگر حفظ ظاهر براي خودنمايي و فخر فروشي باشد، رياكاري است و از نظر اسلام گناه حساب مي شود. بنابراين حفظ ظاهر به معناي تجويز نفاق و دورويي نيست كه اين حالت، خطرناك ترين و بدترين حالت است. انساني كه سعي كند خود را در ظاهر انسان خوب و موجه جلوه دهد، اما در باطن برخلاف آن باشد، بسيار ناپسند است.حفظ ظاهر و به ظاهر خوب نشان دادن تا زماني پسنديده است كه موجب اشاعه بدي و از بين رفتن قبح زشتي و اخلاق ناپسند نشود.نيز حفظ ظاهر باعث شود انسان با خود بينديشد كه اگر ظاهر خوب دارم، سعي نمايم كه باطنم نيز مطابق با ظاهر باشد. اگر غير از اين باشد، نفاق و دورويي است.رسول اكرم (ص) به "معاذ بن جبل" فرمود: "برحذر باش از اين كه در ظاهر ، نشانه هاي نيكوكاران در تو باشد و در باطن ، فاقد آن ها باشي و در قيامت با رياكاران محشور گردي".2در جاي ديگر مي فرمايد: "از خشوع تصنعي و نفاق آلود بپرهيزيد و آن اين است كه بدن آدمي حالت تواضع به خود بگيرد، ولي قلب خاضع نباشد".3آن چه مهم است، انگيزه حفظ ظاهر است. اگر خودنمايي باشد، نوعي رياكاري و ناپسند است اما اگر براي حفظ عزت نفس دوري از ذلت باشد، پسنديده است.------------------------1. بقره (2) آيه 273.2. گفتار فلسفي، اخلاق، ج2، ص 146.3. تحف العقول ، ص 100.مركز ملي پاسخ به سوالات ديني: http://www.pasokhgoo.ir

با عرض سلام، تسليت و تشكر از لطف شما؛ چشم ؛ موفق باشيد التماس دعا.

با عرض سلام و تشكر از لطف و دقت نظر شما؛ اسلام رعايت بهداشت و نظافت را كه در حفظ سلامتي انسان نقش اساسي دارد، مورد تأكيد قرار داده تا جايي كه رسول گرامي (ص) فرمود: "نظافت نشانة ايمان است".(1) نيز فرمود: "اگر براي امتم مشقت نبود، مسواك كردن هنگام وضو را واجب مي‌كردم".(2)
از خودكشي و خوردن و آشاميدن چيزهاي زيانبار (ضرري كه قابل اعتنا باشد و در عرف مردم به آن ضرر گفته شود) منع كرده و اين ها را حرام فرموده است.
قرآن مي‌فرمايد: "خودكشي نكنيد، خداوند نسبت به شما مهربان است".(3) و مي‌فرمايد: "خود را به دست خويش به هلاكت نيفكنيد".(4) نيز فرمود: "كسي را كه خداوند خونش را حرام كرده است به قتل نرسانيد مگر آن جا كه به حق باشد".(5) اين آيات خودكشي و قتل نفس محترمه (جان هر كس براي خودش محترم است) را تحريم كرده، وقتي قتل و اضرار به نفس حرام شد، حفظ آن واجب مي‌شود.
اجماع يكي از ادله وجوب حفظ نفس و حفظ سلامتي است . مرحوم نراقي مي‌فرمايد: "اجماع منعقد است كه حفظ نفس بر تمام واجبات مقدم است.(6) نيز اجماع فقها بر اين است هر چيزي كه بر بدن ضرر داشته باشد، استفاده از آن (در جهتي كه به بدن ضرر برساند) حرام است.(7)
و سومين دليل بر وجوب حفظ سلامتي روايات است: امام صادق (ع) فرمود: "خداوند از روي علم و آگاهي هر آن چه را كه بر بدن و جسمانسان‌ها زيانبار بود حرام فرمود".(8) حضرت رضا(ع) فرمود: "خداوند حرام نكرد مگر چيزهايي را كه ضرر دارد و موجب تلف يا فاسد شدن مي‌گردد، پس چيزهايي را كه مؤثر در تقويت بدن است، حلال كرد و هر چيزي را كه مضر به بدن است و نيروي جسمي را كاهش مي‌دهد و يا باعث مرگ مي‌شود، حرام فرموده است".(9)
از امام صادق (ع) سؤال شد: فردي كه بدنش زخمي است و جنب شده و مي‌ترسد اگر غسل كند، آب براي بدنش ضرر داشته باشد، چه كند؟ حضرت جواب داد: "نبايدغسل كند، بلكه بايد بر جاي غسل تيمم نمايد".(10)
با توجه به اين روايات و روايات ديگري كه در كتاب‌هاي حديث موجود است، فقها فتوا داده‌اند كه حفظ نفس واجب است و اقدام به هرگونه كاري كه سلامتي را به خطر بيندازد، حرام است ؛ مانند خوردن غذاهاي زيانبار و رفتن به جاهاي خطرناك ،‌حتي اگر امور واجبي مانند وضو و غسل ضرر داشته باشد، بايد تيمم نمود و اگر روزه ضرر داشته باشد، نبايد روزه گرفت.(11)
پي‌نوشت‌ها:
1 - بحارالانوار، ج1، ص 109.
2 - صادق احسانبخش ، آثار الصادقين، ج9، ص 204.
3 - نساء (4) آيه 29.
4 - بقره (2) آيه 195.
5 - اسراء (17) آيه 33.
6 - احمد نراقي، مستند الشيعه، ج5، ص 32.
7 - همان، ص 17.
8 - وسائل الشيعه، ج16، ص 310.
9 - مستدرك الوسائل، ج16، ص 165.
10 - وسائل الشيعه، ج1، ص 968.
11 - توضيح المسائل مراجع، ج1، ص 394، مسئله 669 و 1567 و ج2، ص 531، مسئله 2630.
مركز ملي پاسخ به سوالات ديني: http://www.pasokhgoo.ir